De GuluQ van de week
AL BARR -DE BRON VAN ALLE GOEDHEID | RESPECT
Als praktiserende moslim in Nederland kom je op je werk of in een samenkomst met andersdenkenden wel eens onverwacht en ongewenst in situaties terecht, waarbij je de keuze moet maken: doe ik mee of haak ik af? Voel ik mij prettig hierbij of voel ik mij onveilig? Zeg ik er iets van of houd ik mijn mond?
Rituelen
Zo kan het gebeuren dat bij een workshop of diploma-uitreiking wordt verwacht dat je meedoet aan bepaalde rituelen en meditaties die oorspronkelijk voortkomen uit het hindoeïsme en boeddhisme. Of dat er drank geschonken wordt tijdens een diploma-uitreiking van een opleiding die je gevolgd hebt of dat je tijdens een oefening een man diep in de ogen moet kijken zodat je elkaars ziel zou kunnen lezen. Dat is me allemaal al eens overkomen.
Er wordt klaarblijkelijk vanuit gegaan dat iedereen dat prima vindt, maar ik ben moslim. Uitnodigingen om een ander pad te bewandelen zijn niet aan mij besteed, want afgoderij ligt op de loer. Mijn pad is de islam en daar voel ik me vredig en zuiver bij.
Dilemma
En wat doe je dan, als je je ongemakkelijk en onveilig voelt? Je geeft dat aan en zegt dat je je even terugtrekt zolang het duurt, of je vertrekt als dat mogelijk is.
En wat doe je dan als begeleider als iemand je onderbreekt en kritische vragen stelt en aangeeft niet mee te willen doen met een meditatie of oefening en daarmee de groepssfeer beïnvloedt?
Assertief of onrespectvol?
Ik ben assertief en zeg er iets van. Ik heb meerdere keren meegemaakt dat er respectvol op wordt gereageerd. Dat ze het waarderen dat ik trouw aan mezelf blijf.
Ik heb ook anders meegemaakt, tientallen jaren geleden, toen ik bij een teambuildingsessie was van een islamitische organisatie gegeven door een niet-moslim. Ook toen gaf ik mijn grenzen aan en deed ik niet bij een bepaald onderdeel. . Ik werd een spelbreker genoemd door een van de begeleiders. Zij vond mij niet respectvol. Besefte ik wel dat ik er verantwoordelijk voor was dat de groepsdynamiek verstoord werd? Ik schrok van haar felle reactie en voelde me erg alleen, omdat ik mij niet gesteund voelde door mijn collega’s. Die zeiden namelijk niets omdat ook zij waren geschrokken van de reactie van de begeleider.
Zo zie je maar weer dat wat de een assertief en trouw aan jezelf noemt de ander onrespectvol en onbeleefd vindt.
Veilige kaders
Hoe je het ook noemt, het blijft ongemakkelijk voor de begeleider en de groep als iemand weerstand biedt en het blijft ongemakkelijk als jij degene bent die voelt weerstand te moeten bieden. Als je vaak in dezelfde kringen verkeert met mensen met dezelfde interesses en/of levensovertuiging als jij, kan je een inschattingsfout maken.
Er open over communiceren kan er voor zorgen dat respect voor elkaar de boventoon blijft voeren. Zelf schep ik, als het een samenkomst van mensen met verschillende achtergronden betreft, het liefst vooraf veilige kaders waarbij eenieder zich veilig en welkom voelt. Dit is heel goed mogelijk als je bereid bent om een andere bril op te zetten en navraag te doen naar iemands wensen en behoeften, normen en waarden waar je zo mogelijk rekening mee kunt houden.
Deugdentijd 